ข้อคิดจากเรื่องเล่า: ความรักอยู่ในอากาศ

    หนุ่มน้อยคนหนึ่งมีนิสัยไม่ชอบแสดงออก เขาต้องสูญเสียพ่อแม่ที่เจ็บป่วยไปอย่างกะทันหัน ในช่วงเวลาใกล้กัน ซ้ำอกหักผิดหวังในเรื่องความรักและล้มลุกคลุกคลานในด้านอาชีพการงาน ถูกคนถ่อยเบียดขับเล่นงานไม่เว้นในแต่ละวัน กระทั่งรู้สึกท้อแท้หดหู่อย่างมาก

    วันหนึ่งเขาเดินเข้าไปในห้าง คิดจะซื้อมีดปอกผลไม้สักเล่ม เตรียมฆ่าศัตรูที่คอยรังแกตนจากนั้นค่อยฆ่าตัวตาย

    เขาดูมีดหลายเล่ม ลองลูบคมไปมา กระทั่งเลือกได้เล่มหนึ่งพอจ่ายเงินเสร็จ กำลังจะออกจากร้าน พนักงานสาวก็เรียกเขาหยุด รับเอามีดคืน เขายืนปั้นสีหน้าเย็นชาอยู่ตรงนั้น มองดูเธอใช้กระดาษห่อคมมีดชั้นแล้วชั้นเล่า ด้วยอาการหงุดหงิด พนักงานสาวห่อเสร็จ ก็ใช้มือจับปลายมีด ยื่นด้ามมีดให้เขา

    "เธอทำเพื่ออะไรหรือ?" เขาถาม

    "จะได้ไม่เผลอ ไปบาดถูกใครไงล่ะ" พนักงานสาวตอบ

    "อันที่จริง เธอไม่จำเป็นไม่ต้องวุ่นวายเลย ทำหน้าที่ขายก็พอแล้ว"

    "มีดที่ร้านนี้ขายไป ใครจะนำไปใช้ปอกผลไม้หรือเชือดใคร ก็ไม่เกี่ยวกับอะไรกับฉัน" พนักงานสาวยังคงพูดต่อไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า "แต่ฉันหวังว่าทุกคนจะโชคดีมีความสุข ไม่เคราะห์ร้าย"

    เขาถือมีดเดินออกจากร้าน ในใจรู้สึกอบอุ่นจนบอกไม่ถูก แท้จริงแล้ว โลกนี้ยังมีคนไม่แล้งน้ำใจอย่างที่เข้าใจ ยังมีคนเป็นห่วงเขาโดยไม่หวังผลตอบแทน ถึงจะไม่มาก เพียงเล็กน้อยก็มีค่าพอแล้ว

    บ่ายวันนั้น เขาซื้อผลไม้จำนวนมาก นั่งปอกผลไม้อันหอมหวานเหล่านั้นด้วยมีดคมกริบที่ซื้อมา กินพลางก็คิดถึงใบหน้าของพนักงานสาวคนนั้น ด้วยน้ำตานองหน้า ถ้าไม่ใช่พนักงานสาวแปลกหน้าคนนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขากับมีดเล่มนี้ตอนนี้อยู่ที่ไหน

    พนักงานสาวที่จิตใจเปี่ยมด้วยความรัก คงไม่ได้คิดหรอกว่าคำพูดและการกระทำที่ไร้เจตนาของตน จะช่วยคนๆหนึ่งไว้โดยบังเอิญ

เรื่องนี้กำลังบอกอะไรเราอยู่

    จิตใจเปี่ยมด้วยความรักของพนักงานสาวคล้ายอากาศที่ตลบอบอวลด้วยความหวังดี หนุ่มน้อยที่ผิดหวังสูดเอาอากาศที่เจือไว้ด้วยความห่วงใย ไม่มีผลประโยชน์แอบแผงเข้าไป ก็ถึงกับเปลี่ยนแปลงทางเคมีอย่างน่าอัศจรรย์

    ความรักที่แท้จริงแล้วไม่มีอะไรซับซ้อน ขอเพียงคุณทุกคนเริ่มต้นจากมโนธรรมในส่วนลึกของจิตใจ คุณก็จะพบว่าทุกอณูของอากาศตลบอบอวลไปด้วยความรัก