มีอาแปะคนนึง เลี้ยงม้าตัวเมียไว้ 1 ตัว อาชีพแกก็คือ นำม้าตัวเมียไปจ้างผสมพันธุ์ และเมื่อได้ลูกม้ามาแกก็จะนำลูกม้าไปขาย
อยู่มาวันหนึ่ง ม้าตัวเมียตัวนั้นได้หายไปจากบ้าน ชาวบ้านในละแวกนั้นต่างก็เข้ามาแสดงความเสียใจกับอาแปะกันมากมาย เพราะว่าอาแปะเป็นคนดี เป็นที่รักของคนทุกๆคน อาแปะได้แสดงความขอบคุณและตอบกลับไป ด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า
"มันอาจจะดีก็ได้"
ต่อมาอีก 2-3 วัน ม้าตัวเมียนั้นได้กลับมาพร้อมๆกับม้าตัวผู้อีกตัวหนึ่ง ชาวบ้านก็รู้ข่าว ต่างพากันมาแสดงความยินดีกับอาแปะ เพราะต่อไปนี้อาแปะเพียงแค่นั่งจิบน้ำชาอย่างเดียว ก็มีลูกม้ามาขายไม่ต้องไปเสียเงินจ้างเขาผสมพันธ์ อาแปะแสดงความขอบคุณต่อเพื่อนบ้าน แล้วตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า
"มันอาจจะร้ายก็ได้"
และอีกไม่นานนักลูกชายคนเดียวของอาแปะได้กระโดดขึ้นขี่หลังม้าตัวผู้แต่ม้าตัวผู้เป็นม้าที่พยศ ลูกชายอาแปะก็เลยตกลงมา ขาหัก ชาวบ้านต่างก็สงสารเพราะอาแปะแกมีลูกชายเพียงคนเดียว ต่างก็พากันมาแสดงความเสียใจและคอยปลอบโยนให้กำลังใจ แต่อาแปะกลับตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพเหมือนทุกครั้งว่า
"มันอาจจะดีก็ได้"
บ้านของอาแปะอยู่ชายแดน มณฑณหนึ่งในเมืองจีน ซึ่งชายหนุ่มทุกคนต้องไปเป็นทหารสู้รบป้องกันบ้านเมือง แต่ด้วยเหตุที่ลูกชายอาแปะขาหักพิการจึงไม่สามารถไปเป็นทหารได้ จึงได้อยู่ดูแลอาแปะอย่างมีความสุข
เรื่องนี้กำลังบอกอะไรเราอยู่
มันอาจจะดีก็ได้ = กำลังใจ
มันอาจจะร้ายก็ได้ = ความไม่ประมาท
อะไรในโลกล้วนไม่แน่นอน แต่กำลังใจและความไม่ประมาทเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ชีวิตเดินไปได้สวยงาม แต่ชาวบ้าน (ที่ไม่เกี่ยว) นี่แหละตัวดี..มักเข้ามาทำให้เราลืม ทำให้เราหลงในสิ่งดีสิ่งร้ายในชีวิตตัวเอง
ยามดี...ไม่ต้องดีใจเกินขนาด
ยามร้าย...ไม่ต้องเศร้าเสียใจขนาดนั้น
Cr. Business link เชื่อมช่อง - Facebook fanpage
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น