-1-
มีเด็ก 2 คน รักภาพเขียนอย่างมาก
คนแรก คุณแม่ให้กระดาษกองหนึ่ง พู่กันกำหนึ่ง และผนังกำแพงแถบหนึ่ง พร้อมบอกกับลูกว่า ภาพเขียนทุกแผ่นของลูก ลูกต้องเอามาปิดไว้บนผนังกำแพง ให้แขกทุกคนที่มาบ้านของเรา ได้เห็นได้ชม
ส่วนคนที่สอง คุณแม้ให้กระดาษปึกหนึ่ง พู่กันกำหนึ่ง และตะกร้าใส่เศษกระดาษใบหนึ่ง พร้อมบอกกับลูกว่า ภาพเขียนทุกแผ่นของลูก ลูกต้องทิ้งลงตะกร้าใส่เศษกระดาษ ถึงลูกจะพอใจหรือไม่ก็ตาม
สามปีให้หลัง เด็กคนแรกจัดนิทรรศการภาพเขียนได้ ตะกร้าใส่เศษกระดาษของเขา ถ้าเต็มก็เอาไปเททิ้ง ทุกคนเห็นภาพเขียนที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์บนโต๊ะของเขา
30 ปีให้หลัง คนทั้งหลายไม่สนใจภาพเขียนของเด็กคนแรกแล้ว ภาพเขียนของเด็กคนที่สองกลับโด่งดัง เป็นที่พูดถึงกันมากทั่ววงการจิตรกรรม
-2-
นายอิสเซ มิยาเค (Issey Miyake) นักออกแบบแฟชั่นชื่อดังระดับโลก ขณะให้สัมภาษณ์นักข่าว พุดถึงเรื่องที่เขาประสบความสำเร็จในการออกแบบแฟชั่นที่เปี่ยมด้วยเอกลักษณ์อันโดดเด่นได้อย่างไรนั้น ได้พาดพิงถึงปัญหาที่ควรแก่การใคร่ครวญ 2 ข้อ ดังนี้
1. แฟชั่นที่เขาออกแบบนั้น แค่ลุถึงความสมบูรณ์ "ส่วนหนึ่ง" เหลือพื้นที่สำหรับสร้างสรรค์ไว้ส่วนหนึ่งแก่ลูกค้า เมื่อเป็นเช่นนี้ ลูกค้าจึงสามารถสวมใส่ประดับให้เกิดอัตลักษณ์ของตน ซึ่งทำให้แฟชั่นชุดเดียวกัน มีความแตกต่างในตัว อย่างมาก แฟชั่นที่ออกแบบด้วยความคิดดังกล่าว จะไม่ล้มเหลวง่ายๆ
2. ขณะที่เขาเลือกวัสดุผ่านั้น เขาจะขอร้องให้ทางโรงงาน นำผ้าที่ออกแบบ ปั่นทอ และย้อมพิมพ์ผิดพลากล้มเหลว มาให้ ซึ่งเขามักจะได้แรงดลใจจากการพินิจพิจารณาวัสดุผ้าที่ยอมรับกันว่า "ผิดพลาดล้มเหลว" เหล่านั้น คิดแบบและตัดเย็บผลงานที่สวยงาม มีเอกลักษณ์สร้างสรรค์ ผลงานของเขาจึงนำกระแสแฟชั่น โดดเด่นระดับโลก ไม่มีผู้ใดเทียบเคียงได้เสมอมา
-3-
ครั้งหนึ่ง เขานั่งอยู่หน้าแผ่นผ้า โดยไม่สามารถขยับพู่กันเขียนภาพแม้แต่เส้นเดียว เขาหยิบมีดเล่มหนึ่งขึ้นมากรีดผ้าด้วยความโกรธชั่วขณะที่แผ่นผ้าถูกกรีดขาด คล้ายเกิดประกายไฟวิ่งแลบในห้วงคิด เขาได้รับแรงดลใจใหม่ขึ้นมาในทันใด "แผ่นผ้าที่ถูกกรีดขาด ใช่ผลงานสร้างสรรค์ชนิดหนึ่งหรือไม่? เขาจึงหยิบเอาแผ่นผ้าผืนใหม่มา กรีดจนขาดหมดทุกแผ่น แล้วจัดนิทรรศการอย่างเปิดเผย ซึ่งปรากฏว่าทำให้เขาสามารถสร้างสรรค์งานศิลปะด้วยจินตนาการใหม่ๆกลายเป็นจิตรกรผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคในเวลาต่อมา
---
ในชีวิตจริงนั้น ความล้มเหลวเป็นเรื่องน่ากลัวอยู่แล้ว ไม่มีใครอยากล้มเหลวแน่ น่าเสียดายโลกนี้ไม่มีผู้ประสบความสำเร็จตลอดกาล จึงอาจยืนยันได้ว่า
"พวกที่ประสบความสำเร็จในช่วงครึ่งหลังของชีวิต ล้วนเป็นเพราะพวกเขาค้นพบแรงดลใจและสติปัญญาสำหรับก้าวสู่ความสำเร็จจากความล้มเหลวในช่วงครึ่งแรกของชีวิต"
มีแต่ประสบความสำเร็จในท่ามกลางความล้มเหลว จึงจะเป็นการประสบความสำเร็จไม่เฉพาะในด้านรูปแบบและอาชีพการงาน ยังเป็นการประสบความสำเร็จในด้านจิตวิญญาณด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น