ความมหัศจรรย์ของชวเลข

   
   การเขียนหนังสือด้วยคำย่อ ย่อมสงวนเวลาได้มาก

    เป็นต้นว่า "&" แทนอักษรถึง 3 ตัว  คือ AND (และ)

    ซึ่งเป็นระบบชวเลข ประดิษฐ์ขึ้นโดย มาร์คัส โตโร ซึ่งย้อนหลังกับไปสมัย 60 ปีก่อนคริสตกาล

    ชาวโรมันร้องขอให้บันทึกคำพูดของ ซิเซอโร ซึ่งพุดอย่างรวดเร็ว มาร์คัสจึงประดิษฐ์ชวเลขที่ทุ่นแรงและทุ่นเวลาในการจดสุนทรพจน์ของ ซิเซอโร หรือใครก็ตาม

    ระบบนี้มีประโยชน์มากและใช้สอนในโรงเรียนต่างๆในกรุงโรมมาหลายศตวรรษ

    ส่วนในศตวรรษที่ 20 นี้ไม่ว่าชวเลข จะพัฒนาไปสู่ระบบไหนก็แล้วแต่ ได้ช่วยให้นักธุรกิจและนักวิทยาศาสตร์มากมาย ทำงานประสบความสำเร็จ โดยประหยัดทั้งเวลาและพลังงาน

    ฮิว แคนเลนเดอร์ นักประดิษฐ์ ผู้สร้างเทอร์โมมิเตอร์ แพล็ตทินัมขึ้น ได้คิดค้นสร้างระบบชวเลขระบบใหม่ เพื่อให้ตัวเองทำงานได้เร็วขึ้น เขาจับเวลาในการเขียนเครื่องหมายต่างๆ ปรากฎว่า ระบบของเขารวดเร็วที่สุด

    ทิโมธี ดไวท์ อดีตประธานมหาวิทยาลัยเยล ก็ประดิษฐ์ชวเลขของเขาขึ้นเอง ส่วนใหญ่แล้วใช้อักษรย่อคล้ายกับรหัสของพวกนักบิน แพทย์และพยาบาล

    เมื่อครั้งที่ แคลเร็น เบิร์ดสอาย เป็นเด็กรับใช้ในออฟฟิศนั้น เขาพบหนังสือชวเลขเล่มหนึ่ง ตกอยู่บนทางเท้าของถนนในนิวยอร์ก เขาศึกษาและขอหนังสือประเภทนี้มาเรียนรู้เพิ่มเติม ทำให้ตลอดเวลา 50 ปี เขาใช้ชวเลขในการปฏิบัติงานด้านวิทยาศาสตร์ และเขาคือบุคคลแรกที่ค้นพบว่า อาหารที่ทำให้แข็งตัวโดยรวดเร็ว จะสามารถเก็บไว้ได้นาน

    นายแพทย์ มอริซ ฟิซไบน์ ผู้เคยดำรงตำแหน่งประธาน สมาคมการแพทย์อเมริกัน มากว่า 25 ปี เรียนชวเลข ตอนอยู่ไฮสคูลปีสุดท้าย เพราะเห็นว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการเรียนแพทย์

    เนื่องจากมรสุมทางการเงินของพ่อแม่ที่อาศัยอยู่ในฮอลแลนด์ เป็นเหตุให้ เฮ็ดเวิร์ด บอร์ก เดินทางมาที่ประเทศสหรัฐอเมริกาตั้งแต่อายุยังเยาว์วัย

    พอเขาประจำที่สำนักงานในฐานะเด็กรับใช้ เขาแน่ใจว่า ชวเลขจะช่วยให้ชีวิตเขาก้าวหน้า จึงสมัครเข้าเรียนวิชานี้กับโรงเรียนของสมาคม วายเอ็มซีเอ แต่เนื่องจากต้องการเรียนรู้อย่างรวดเร็ว จึงเข้าเรียนชวเลขกับโรงเรียนธุรกิจแห่งหนึ่งอีกแห่งพร้อมกันไปด้วย และนำความรู้ทางด้านนี้มาใช้ตลอดชีวิต

    นับตั้งแต่เป็นบรรณาธิการนิตยสาร Lady Home Journal เมื่ออายุ 23 ปีและจัดตั้งสำนักข่าวขึ้นเป็นครั้งแรก รวมทั้งยังเป็นผู้ก่อตั้ง รางวัลสันติภาพ ของประเทศสหรัฐอเมริกาขึ้นด้วย

    ส่วน เอมีล ลุดวิก ลูกชายผู้เชี่ยวชาญ โรคเกี่ยวกับดวงตา เรียนชวเลขด้วยตัวเองและเขียนได้แม้ขณะโกนหนวด ซึ่งโลกนี้รู้จักเขาดี ในฐานะนักเขียนชีวประวัติบุคคลสำคัญ

     ชวเลขไม่ได้หมายถึงการใช้มืออีกข้างหนึ่งทำงาน หากเป็นการช่วยให้มือข้างเดียวที่ทำงานนั้น ได้ผลนานมากกว่าการเขียนโดยปกติ และมีประโยชน์เช่นเดียวกับการทำงานสองหรือสามอย่างในเวลาเดียวกัน

    จงใช้มือข้างที่คุณไม่ถนัด ช่วยทำงานด้วย จะทำให้ได้งานมากกว่าที่คาดคิด ขอเพียงแต่มีความอดทนในการพยายามเท่านั้น

    งานจะดูง่ายขึ้นอีกด้วย เมื่อใช้มือข้างที่ไม่ถนัดมากกว่าเดิมและจงใช้เวลาอันมีค่าของคุณ ในทางสร้างสรรค์

    เพราะผู้ซึ่งทำงานอย่างบากบั่นหมั่นเพียร โดยใช้เวลาอันมีค่าของตัวเองนั้น ย่อมประสบจุดมุ่งหมายแห่งความสำเร็จ